Patron Klemens Hofbauer

Klemens Hofbauer urodził się w Tasowicach na Morawach 26 grudnia 1751 r. Na chrzcie otrzymał imię Jan. Z powodu złych warunków materialnych nie mógł się kształcić, toteż postanowił oddać się piekarstwu. Jako czeladnik piekarski pracował w klasztorze norbertanów w Klosterbrück.

Tymczasem coraz bardziej budziło się w nim pragnienie zostania kapłanem. Chcąc zrealizować pragnienie, udał się do Rzymu, a stamtąd do pobliskiego Tivoli, prosząc miejscowych pustelników o przyjęcie go do swego grona. Za patrona nadano mu św. Klemensa z Ancyry. Jednak jego pobyt u pustelników nie trwał długo. Wrócił do klasztoru w Klosterbrück i poprosił o przyjęcie do gimnazjum, utrzymywanego przez norbertanów. Ale i ta próba nie powiodła się.

Hofbauer udał się zatem do Wiednia i tam pracował w zawodzie piekarza. Dzięki pomocy życzliwych ludzi rozpoczął studia, przygotowujące go do kapłaństwa. Nie mogąc ich jednak otrzymać ze względu na przeciwne ustawy państwowe, z Wiednia udał się do Rzymu. W Rzymie spotkał się z redemptorystami, do których postanowił wstąpić. W zgromadzeniu otrzymał święcenia kapłańskie (28 marca 1785 r.).

Pragnąc rozszerzać obecność redemptorystów na północy Europy, wraz ze swymi współbraćmi udał się do Polski. W Warszawie założyli oni przy kościele św. Benona mały klasztorek, gdzie prowadzili owocnie pracę duszpasterską wśród cudzoziemców (głównie Niemców), służąc jednocześnie miejscowej ludności. Zakrojona na szeroką skalę działalność apostolska, wychowawcza i charytatywna przyniosła wkrótce Klemensowi miano apostoła Warszawy. Na skutek nieprzychylności władz zaborczych Klemens wraz ze współbraćmi został zmuszony do opuszczenia Warszawy.

Udał się do Wiednia, gdzie osiadł na stałe, prowadząc szeroką działalność apostolską i charytatywną. Wyczerpany pracą i cierpieniami zmarł 15 marca 1820 r. Po jego śmierci wierni otaczali jego grób wielką czcią. Papież Pius X dokonał kanonizacji Klemensa Hofbauera w dniu 20 maja 1904 r.